Ik heb twee totaal verschillende kinderen

Vlak voor mijn dertigste had ik mijn ‘persoonlijke deadline’ gehaald: twee prachtige kinderen. Eerst kwam mijn dochter Janne en anderhalf jaar later mijn zoon Joost. Als jonge moeder hoopte ik stiekem dat mijn kinderen ergens in uit zouden blinken, mooie mensen zouden worden, goed zouden kunnen leren, nooit geldzorgen zouden hebben. In de loop der tijd kwam ik er vanzelf achter dat de kinderen geen verlengstuk van ons waren en ik ze niet zomaar ‘naar mijn plaatje’ kon kneden. Ik had twee heel verschillende kinderen. Janne was lief, gehoorzaam, sociaal en een beetje verlegen, maar tegelijk ook een regelaar, met veel verantwoordelijkheidsgevoel. Joost was ondeugender, ongeduldiger en drukker.

Waar Janne opgewekt door de havo huppelde door goed te plannen en te organiseren, wist Joost het zo uit te kienen dat hij met vijf-komma-zesjes zijn vmbo-diploma haalde. Zijn zus wist van jongs af aan dat ze psychologie wilde studeren en via één jaar hbo-toegepaste psychologie stevende ze in een rechte lijn op haar universitaire diploma af. Joost was toen bezig met een derde poging op weer een andere mbo-opleiding. Janne was mijn trots. Wat ik wel jammer vond, was dat ze niet op kamers ging. Ze bleef liever thuis wonen, ging in het weekend uit met haar oude vriendinnen en bleef op haar achttiende aan haar derde vriendje ‘hangen’. Joost wist zich vaak in de nesten te werken. Met een zwartgeverfde hanenkam hing hij in de stad te blowen met zijn ‘vrienden’. Het ging van een taakstraf voor het illegaal afsteken van vuurwerk, een ongeluk met een geleende brommer en geen brommerrijbewijs tot een verzoek van de politie om onze zoon te komen ophalen op het politiebureau. Hij was betrapt toen hij iemand een xtc-pil gaf. Achteraf gezien bleek dat gelukkig een keerpunt.

Janne bleef een evenwichtige meid die geen rare fratsen uithaalde. Ook haar verkering bleef aan. Maar ze heeft zich nooit thuis gevoeld in het studentenleven en is uiteindelijk niet als psycholoog gaan werken. Joost zorgde voor een volgende verrassing: zijn vriendinnetje met wie hij net verkering had, was zwanger! Hij zat nog op school, dus geen werk, geen inkomen, geen huisje… maar wel een kind. Maar hij nam zijn verantwoordelijkheid. Al gauw kwam er een tweede kind, een andere baan en kon hij zelfs een huisje kopen. Janne heeft met haar vriend, inmiddels haar man, eerst gezorgd voor een liefdevol en veilig nest, waarin nu twee schatten van kinderen opgroeien. 

Foto: iStock