Ik was net bevallen toen mijn vriend overleed

Dirk en ik hadden verkering vanaf mijn vijftiende. Kort voordat we ons eerste huis kochten, maakten we samen nog een mooie reis naar Amerika. Tweeënhalf jaar later was ik zwanger en met tweeënveertig weken werd Luus geboren. We zaten op een heerlijke roze wolk. Ik was smoorverliefd op Dirk als vader. Ik was zo gelukkig. Tot het ongeluk op 11 december. Dirk moest vroeg voetballen en zou daarna met zijn broer en een goede vriend doorrijden naar Utrecht, waar Feyenoord moest spelen. We hadden die avond afgesproken met mijn familie en ik drukte hem op het hart om op tijd thuis te zijn. Hij gaf me een kus en vertrok. Maar op de afgesproken tijd was hij niet thuis. Waar bleef hij nou? Ik belde Dirk, maar zijn telefoon stond uit. Er klopte iets niet. En toen belde de vriendin van Dirks vriend. “De jongens hebben een ongeluk gehad. Kom maar naar het ziekenhuis”, zei ze.

In het ziekenhuis begreep ik al snel dat Dirk er het slechtst aan toe was. Ze hadden hem gereanimeerd. Hij leefde nog wel, maar zijn situatie was zorgelijk. De auto was op z’n kop in een sloot beland en ze hadden Dirk er pas heel laat uit gekregen. Ik was verdoofd. In de dagen die volgden, verbeterde Dirks toestand niet. Dertien dagen na het ongeluk hadden we een update-gesprek met het behandelend team. Ze hadden slecht nieuws: ze konden niets meer voor Dirk doen. ’s Avonds is de beademing stopgezet. Daar ben ik niet bij geweest, dat kon ik niet. Een paar dagen na zijn overlijden kregen we te horen dat Dirk uitgezaaide maagkanker had gehad. Dat was een enorme schok. We hadden er nooit iets van gemerkt. De wetenschap dat Dirk dus hoe dan ook niet oud zou zijn geworden, kwam hard binnen.

Ik ben een halfjaar thuisgebleven om mezelf bij elkaar te rapen. Ik besloot dat ik nog veel te jong was om mijn hele leven te laten beheersen door Dirks overlijden. Ik heb professionele hulp gehad bij het verwerken van zijn dood. Ik was pas vierentwintig toen het gebeurde, maar ben in één klap volwassen geworden. Ik ben heel zelfstandig. En veel sterker dan ik vroeger was. Het is afschuwelijk dat ik Dirk ben kwijtgeraakt en ik heb hem liever gisteren terug dan vandaag, maar toch ben ik weer gelukkig. Ik ga weer volop van het leven genieten, samen met Luus. En Dirk? Dirk is altijd bij ons.