Mijn dochter is hoogbegaafd

Al vanaf haar geboorte was Maaike anders dan andere baby’s. Ze liep altijd ver op de zaken vooruit. Met zeven maanden liep ze bijvoorbeeld al los en nog voor haar eerste verjaardag praatte ze in volzinnen. Voordat ik het wist herkende ze cijfers en letters. Ze moest toen nog twee worden. Nooit had ik dat met haar geoefend. Ze had het blijkbaar zelf uitgevogeld.

Maaike keek enorm uit naar de peuterspeelzaal. Maar dat viel vies tegen: ze vond het verschrikkelijk. Het niveau daar lag zoveel lager dan ze thuis gewend was. Maar Maaike paste zich aan de andere kinderen aan. Thuis had ze het gelukkig wel naar haar zin. Ze begon voorzichtig aan al boekjes te lezen en leerde korte Engelse zinnetjes op een spelcomputer.

Toen ze vier was, mocht ze naar groep één, maar ook dat werd een enorme teleurstelling. “Er wordt alleen maar geknutseld, mam. Ik mag nóg niet leren lezen en schrijven”, zei ze intens verdrietig. Maar ook hier imiteerde Maaike haar klasgenootjes om er toch maar bij te horen. Ze was een typische onderpresteerder. Het lukte ons alleen niet om school daarvan te overtuigen. Ik had het gevoel dat ik gezien werd als een van die ouders die hun kind ophemelen. Alleen thuis, in een veilige omgeving, was Maaike zichzelf. Het leek wel alsof ze twee persoonlijkheden had.

Maaike was ongelukkig en at en sliep niet goed meer. Een gezondheidspsychologe volgde haar een aantal dagen. Die concludeerde wat wij al wisten: op school kwijnde Maaike weg. Gelukkig mocht ze vervolgens een klas overslaan. Maar ook in groep drie begon ze zich al snel te vervelen. Op haar zesde deed Maaike een IQ-test bij een gezondheidspsychologe. De uitslag was overduidelijk: Maaike was hoogbegaafd. Eindelijk, ik was niet gek!

Hoogbegaafdheid wordt vaak als een luxeprobleem gezien. Maar die kinderen zijn vaak verdrietig en gefrustreerd. Net als hun ouders. Ik wilde maar één ding: dat mijn meisje gelukkig zou zijn. We kwamen uit bij het Leonardo-onderwijs, dat is afgestemd op kinderen met een hoog leervermogen. Op haar nieuwe school leefde ze helemaal op. Eindelijk kreeg ze de ruimte om zich te ontwikkelen en haar talenten te ontplooien. Maaike werd zienderogen weer Maaike: de vrolijke, lieve meid die ze is. Ze is nu mondiger en durft veel meer. Maaike hoort op deze school thuis. Ze hoort bij kinderen die net zo zijn als zij. Nu laat ze ons zien dat hoogbegaafdheid ook zo veel kansen en mogelijkheden biedt.