Familie & Opvoeding
Ik was zwanger én in de rouw…
2 minuten leestijd
Posted on March 08, 2018
Dat ik zwanger was, ontdekte ik pas na drieënhalve maand. Het was een enorme verrassing voor mij en mijn vriend Remo. Bij de eerste echo bleek bovendien dat ons kindje niet goed groeide. En de artsen vonden steeds weer iets nieuws. We werden constant heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees. Toen ik zevenentwintig weken zwanger was, werd ik opgenomen in het ziekenhuis en een paar dagen later moest ons kindje écht gehaald worden. Ik werd erop voorbereid dat mijn kindje zou overlijden. Maar Jayson redde het. Een prachtige baby. Ik hield direct van hem.
Jayson mankeerde heel veel en twee weken lang leefden we in angst. Na een kleine maand leek het de goede kant op te gaan, maar toen ging het alsnog mis. Tijdens een operatie bleek dat hij niet meer te redden was. Zijn darmen waren voor een heel groot deel afgestorven. Ik stortte in toen ik dat hoorde.
Remo en ik waren samen met Jayson toen de apparatuur werd uitgezet. Pas uren later overleed hij. Ik heb vanuit mijn tenen gehuild en gebruld. We hebben hem nog gewassen en aangekleed. De volgende dag mochten we hem meenemen naar huis. Tot de begrafenis zat ik elke avond met hem in mijn armen op de bank. Het deed zo veel pijn. Na de begrafenis viel ik in een zwart gat. Ik was ontroostbaar.
Na mijn bevalling had ik een spiraal laten plaatsen. Voorlopig wilden we nog niet aan een tweede kindje denken. Maar een paar maanden later voelde ik me ineens anders. De gynaecoloog bevestigde mijn vermoeden: ik was heel pril zwanger. Na zes weken zat het vruchtje er nog. Op echo’s was te zien dat deze baby een cyste in het hoofdje had en een gat in het buikje. Maar dat zou volgens de artsen wel goed komen. Ik was blij en bang tegelijk, en daarnaast óók nog volop in de rouw. Dagelijks bezocht ik het graf van Jayson. Ik voelde me schuldig naar hem toe.Ik wilde niet de indruk wekken dat ik hem vergat.
Met vierendertig weken zwangerschap werd ik opgenomen. Ruim een week later ben ik bevallen van onze dochter Dewi. Ik was zo blij toen ik haar eerste huiltje hoorde! Ze werd geopereerd aan haar buikje en helemaal gezond verklaard. Dewi is een sterk meisje. Ze lijkt ontzettend op Jayson. Veel mensen zeggen ook dat het zo heeft moeten zijn. Dat Jayson hier iets mee te maken heeft gehad. Dat wil ik heel graag geloven.