Ik had eerst het ASIA-syndroom en toen borstkanker

Mijn hele leven ben ik plat van voren geweest. Ondanks de push-ups en voorgevormde cups heb ik me nooit vrouwelijk gevoeld. Na de geboorte van mijn dochter was de maat vol: ik besloot me te laten opereren. Ik wilde niets aan het toeval overlaten, dus wekenlang deed ik onderzoek naar klinieken, implantaten en risico’s. Uiteindelijk vond de operatie plaats en ik was dolgelukkig!

Enkele jaren later ging mijn gezondheid hard achteruit. Ik kon alleen maar op de bank hangen. Waarom voelde ik me zo? Er was geen arts die het kon verklaren.

Twee jaar later ontdekte Peter een knobbeltje in mijn borst. In het ziekenhuis kregen we te horen dat het om een simpele ontsteking ging. Vier maanden later ontdekte ik nog twee knobbeltjes. Deze keer werd het nader onderzocht: het waren siliconen granulomen.

Mijn huisarts en ik hadden er nog nooit van gehoord. Samen zochten we naar informatie. We kwamen terecht op een website over het ASIA-syndroom, een auto-immuunziekte die voorkomt bij vrouwen met siliconenimplantaten. Toen ik de symptomen zag was ik verbijsterd. Ik kon zo alles afvinken.

Op dat moment wist ik genoeg: eruit met die siliconen! Ze werden vervangen door protheses op basis van een zoutoplossing en na een aantal maanden voelde ik de energie weer door mijn lichaam stromen. Maar de knobbels bleven en werden groter. Toen deze eruit werden gehaald bleek het kanker te zijn. Ik heb de borst laten amputeren, maar dat was de laatste operatie. Geen reconstructie, ik was er helemaal klaar mee!

De dag na de amputatie hebben Peter en ik samen naar mijn wond gekeken en gehuild. Gelukkig waren de tranen van korte duur, het was goed zo. Het klinkt misschien gek, maar we hebben als gezin ook veel gelachen tijdens dit traject.

Borstkanker is een eenzaam traject, maar het ASIA-traject is nog veel eenzamer. Daar heb ik het meeste verdriet van gehad. Ik koos voor een borstvergroting om vrolijker door het leven te gaan. Dat zo’n besluit zoveel narigheid kan aanrichten, emotioneert me.

Mijn geamputeerde borst is volledig onderzocht op siliconen, maar er is niets gevonden. Ik kan niet bewijzen dat ik kanker heb gekregen door de siliconenimplantaten. Ik weet alleen dat ik het ASIA-syndroom had vóór ik kanker kreeg. Voor nu zeg ik maar gewoon dat ik dubbel pech heb gehad.

Ik zie het als mijn missie om vrouwen bewust te maken van de risico’s van siliconenimplantaten. Ik pleit voor een bijsluiter. Wat iemand daarmee doet is aan die persoon zelf, maar je moet in ieder geval geïnformeerd zijn over de risico’s.

Alle verhalen in je inbox? Schrijf je in voor de nieuwsbrief!