De ziekte van Crohn heeft mij veranderd

Na een vakantie in Turkije bleef ik maar last houden van buikklachten. Ik had diarree en kon moeizaam eten, zodat ik zienderogen afviel. Via de huisarts werd ik doorverwezen naar een arts die is gespecialiseerd in maag-, lever- en darmziekten. Na een uitgebreid onderzoek bleken mijn darmen compleet ontstoken te zijn en ik kreeg een flink pak medicijnen voorgeschreven. Helaas verergerden de klachten. Op een gegeven moment was ik zó ziek, dat ik bewusteloos ben geraakt. Ondervoed en met uitdrogingsverschijnselen werd ik opgenomen in het ziekenhuis.

Opnieuw werden er allerlei tests en onderzoeken uitgevoerd en binnen een paar uur werd de diagnose gesteld: chronische ziekte van Crohn. De arts wilde een nieuw geneesmiddel uitproberen. Als die medicijnen niet aansloegen, was een stoma de enige optie. Gelukkig was dat niet nodig.

Ik dacht: nog even en dan kan ik weer muziek maken, werken en genieten van mijn gezin. Dat viel echter vies tegen! Ik vond het heel moeilijk om ziek te zijn. Iedere dag werd ik geconfronteerd met wat ik niet meer kon. Ik had geen energie en werken lukte me ook niet.

Voor mij was het een wijze les. Ik wilde altijd zo veel, nu moest ik leren om tevreden te zijn met wat ik had. Ook leerde ik om me niet schuldig te voelen wanneer ik een dag niets kon doen. Mijn ziekte heeft me pas op de plaats doen maken. Ik was altijd erg gesloten en lachte mijn zorgen en problemen weg. Mijn psycholoog heeft me geleerd om opener te zijn. Om iets meer van mijn gevoel te laten zien en niet alles meteen weg te lachen.

In de periode na mijn opname is er veel veranderd in mijn leven, ík ben veranderd. Ik ben minder gesloten dan vroeger, maar naar buiten toe ben ik nog altijd de vrolijke meid. Wat mensen niet zien, is de huilende Sigrid. Languit op de bank, helemaal kapot na een dag werken of een optreden. Of soms doodop zónder aanwijsbare reden.

Mijn ziekte heeft me wel sterker gemaakt. Het heeft mijn leven tijdelijk stilgezet, maar daardoor kon ik zien waar ik was en wie ik was. Ondanks mijn chronische ziekte geniet ik met volle teugen van het leven. Mijn toekomst ligt weer open en ik wil nog zo veel! Wat ik precies ga doen, weet ik nog niet. Wel dat ik het wil doen en alleen dat al vind ik een geweldig teken. Ik heb mezelf weer gevonden!