Ik heb chronische reuma

Met tennissen merkte ik wel dat ik meer ‘spierpijn’ had dan teamgenoten en dat mijn hersteltijd na wedstrijden langer was, maar daar zocht ik niks achter. Ik wist niet beter - dit was al zo sinds ik op mijn twaalfde competitie was gaan tennissen. Maar nu voelde ik vanuit mijn onderrug en heupen een verlammende en stekende pijn. Bewegen ging in een bejaardentempo en zonder pijnstillers kwam ik de deur niet uit. Op een ochtend werd ik wakker op de vloer van het toilet. Ik was flauwgevallen door de pijn. Toen wist ik dat er meer aan de hand moest zijn.

Ik ging de medische mallemolen in en maanden van onzekerheid volgden. Uiteindelijk kwam ik bij de reumatoloog terecht en kreeg ik de diagnose. Ik heb de chronische ziekte reumatoïde artritis (RA), waarbij gewrichtsontstekingen ontstaan. RA is grillig: je weet nooit wanneer of waar in je lichaam je een aanval zult krijgen, het kan elk moment opvlammen. Met medicijnen kunnen de klachten gelukkig wel verminderen en is de ziekte onder controle te houden.

De eerste maanden na de diagnose stond mijn leven on hold. Ik ging tijdelijk minder werken om mijn lijf rust te geven en moest mijn lidmaatschap van de tennisclub opzeggen. Het gemis van mijn geliefde sport viel me zwaar. Met tranen in mijn ogen fietste ik langs de tennisbaan. Het liefst wilde ik gewoon m’n oude leven weer oppikken. Erover praten vond ik moeilijk, want ik ben van nature geen klager. Maar hoewel je het dus niet meteen aan me kunt zien, heb ik wel elke dag pijn. De ene dag wat meer, de andere wat minder.

Vijf jaar na de diagnose was ik nog steeds bezig met de verwerking. Ik kwam in contact met een verpleegkundige die me de ‘salami-techniek’ leerde. Daarbij wissel je momenten van inspanning af met momenten van ontspanning en rust. Ik pas die techniek nog steeds dagelijks toe. Niet te veel activiteiten op één dag. Het injecteren met de reumaremmer doe ik zelf. Een nadeel van dat medicijn is dat het mijn afweersysteem platlegt. Ik pak elke griepgolf mee. Een ander nadeel is dat je niet zwanger mag worden zolang je die injecties gebruikt. Onze kinderwens staat dan ook op een laag pitje. Mijn eigen gezondheid staat nu voorop. Inmiddels beheerst reuma mijn leven niet meer. Ik heb geleerd om te kijken naar wat ik nog wél kan, in plaats van te sippen over de dingen die ik niet meer kan.

Foto: Dreamstime