Ik heb een ernstige hartafwijking

Vlak voor mijn verjaardag was ik in het weekend bij mijn huisarts beland wegens erge pijn in mijn schouder en op mijn borst. De huisarts stuurde me door naar de eerste harthulp van het ziekenhuis. Hier prikten ze bloed om te zien of ik misschien een hartaanval had gehad, maar dat bleek gelukkig niet het geval te zijn. Toch bleef de pijn aanhouden. Ik was niet bezorgd dat ik iets ernstigs mankeerde, ik was mijn hele leven al gezond, hoe erg kon het zijn? Aan een hartaandoening dacht ik al helemaal niet, hartklachten waren iets voor oude mensen. Niet voor mij.

Van mijn man kreeg ik als verjaardagscadeau een ‘total bodyscan’. Vol vertrouwen liet ik me checken, maar al snel bleek dat het helemaal niet goed met me was. Sterker nog, ik was een wandelende tijdbom: ik had een aneurysma - een verwijding van, in mijn geval, de aorta- die elk moment kon scheuren en waardoor ik kon doodbloeden. Het voelde alsof ik aan mijn voeten de aarde in getrokken werd. Ik mocht naar huis, maar moest me zo snel mogelijk melden bij mijn huisarts. In het ziekenhuis werd vastgesteld dat er zo snel mogelijk ingegrepen moest worden. Ik onderging een openhartoperatie waarbij ik een nieuwe aortaklep en een aortaprothese kreeg. Het was een risicovolle operatie maar ik stond er niet echt bij stil dat ik zou kunnen overlijden. Na acht dagen mocht ik naar huis. Maar drie dagen daarna was ik weer terug in het ziekenhuis. Ik had ook een pacemaker nodig. Weer moest ik onder het mes.

Hierna begon de hartrevalidatie: een lange, moeizame weg naar herstel. Er zijn momenten geweest dat ik het leven niet meer zag zitten. Vooral toen ik ook nog mijn baan verloor. Ik was verbijsterd en intens verdrietig. Mijn man zag dat het niet goed ging met me en hij maakte zich vreselijk ongerust. Na enig aandringen besloten we samen te gaan hardlopen. Ik begon voorzichtig, maar al snel kon ik steeds verder en langer. Het lopen bood me de ontspanning die ik nodig had en daagde me uit mijn grenzen te verleggen. Afgelopen september heb ik de Dam tot Damloop gelopen. Zestien kilometer hardlopen. Ik haalde het, het was een enorme overwinning. Ja, ik gebruik medicijnen en ja, ik heb een pacemaker, maar dat wil niet zeggen dat ik niets meer kan, integendeel. Mijn openhartoperatie bleek niet het einde, het was een nieuw begin.