Liefde & Lust

Mijn man kwam uit de kast

2 minuten leestijd

Joan

Halverwege de twintig was ik toen ik met Peter trouwde. Ons huwelijk was in het begin goed. We waren echte maatjes. Seks hadden we niet vaak, en er was ook geen sprake van passie. Maar ik dacht dat het aan mij lag: ik was enorm onzeker op dat gebied. Ik had, op Peter na, geen enkele ervaring. Misschien hoorde het wel zo.

Ons eerste kindje kwam levenloos ter wereld. Daarna kregen we twee gezonde kinderen. In die drukke jaren begon onze relatie te verslechteren. We hadden vaker ruzie en het leek alsof ik Peter niet meer kon bereiken. Ik dacht dat hij een ander had, maar hij bezwoer me van niet. Wat er dan wél aan de hand was, wist hij ook niet. Zei hij. Tot hij uiteindelijk de waarheid opbiechtte: hij was homo en vond het vreselijk om me dat te moeten vertellen.

Mijn wereld stortte in. Ik was ontzettend verdrietig, maar dacht vooral aan de kinderen en aan hoe erg ik het vond voor Peter. Hij had hier ook niet om gevraagd. Ik dacht ook aan alle signalen die ik over het hoofd had gezien. Peter was erg ijdel en experimenteerde soms ‘voor de grap’ met mijn make-up. Hij zat al jaren, samen met vijf vrouwen, op jazzballet. Maar het meest belangrijke signaal was natuurlijk ons passieloze seksleven.

Een scheiding vond ik vreselijk voor de kinderen. En eigenlijk was er nauwelijks iets veranderd aan onze relatie. Seks hadden we toch al nauwelijks en misschien konden we nu weer goede maatjes worden. Bij elkaar blijven was hoe dan ook beter voor de kinderen! Peter dacht er net zo over en samen begonnen we opnieuw. Onze belangrijkste missie: er zijn voor de kinderen. Toch was er iets wezenlijks veranderd. Peter voelde zich bevrijd en dat zorgde juist voor meer verwijdering tussen ons. De spanningen namen weer toe. Zes jaar later zijn we alsnog uit elkaar gegaan. De kinderen - die inmiddels twaalf en tien waren - hebben we toen eindelijk de waarheid verteld.

Dat is nu bijna twaalf jaar geleden. De kinderen zijn volwassen en hebben gelukkig een goede band met hun vader. Ik kom eindelijk aan mezelf toe. Pas sinds kort realiseer ik me hoeveel invloed dit alles op me heeft gehad. Ik heb een aantal relaties achter de rug en merk dat vertrouwen daarbij een issue is. De relatie tussen Peter en mij is nu wel goed. Ik heb mijn maatje van vroeger weer een beetje terug.

Dit verhaal is geanonimiseerd.

Mijn mantra

Oordeel niet, maar luister en verwonder

Wat ik aan jou wil doorgeven:

  • Zet bij relatieproblemen je kinderen altijd op de eerste plaats.
  • Probeer tegelijkertijd ook ruimte te geven aan je eigen verdriet, want dat mag er ook zijn. Cijfer jezelf niet volledig weg.

Wil jij ook jouw verhaal vertellen?

Heb jij ook iets meegemaakt en zou je daarover willen vertellen? Neem dan contact met ons op via onderstaand e-mailadres. Schrijf in je bericht kort wat je hebt meegemaakt en wat je mee wilt geven aan anderen. Wij nemen daarna zo snel mogelijk contact met je op.

contact@echtverhaal.online

Meer verhalen over dit thema?

#VeiligVerkeer

Iedereen kent ze wel: kruizen, stenen en andere herdenkingsplaatsen aan de kant van de weg. Deze bermmonumenten geven aan dat er op die plaats iemand is gestorven. Bermmonumenten zijn voor nabestaanden vaak een belangrijke plek om naar terug te gaan.

Op de plaats waar iemand is gestorven is het vaak gemakkelijker om over de dood van de geliefde te praten. Het is er dichterbij en iedereen weet dat ook anderen er om dezelfde reden zijn, namelijk om te rouwen en om de ander te herdenken.

Lees verder