Ik ben moslima, maar nog steeds gewoon Maaike!

Ik had liefdesverdriet en een islamitische vriendin van me stelde voor om eens te bidden. Ik besloot het een kans te geven. Ik douchte, wikkelde een sjaal om mijn hoofd en ging op een kleedje zitten. Ik wist dat een gebed begon met Allahoe akbar, dus dat zei ik. Daarna begon ik te praten over zaken waar ik mee zat. Het deed me goed, ik werd er rustig van. Ik ben iemand die altijd maar doorgaat. Tijdens het bidden kon ik even huilen en mezelf zijn. Al snel bad ik elke dag.

Ik verdiepte me in de islam. Wat mij aansprak, was het rustige. Er is geen druk of verplichting. Iedereen is aardig en hartelijk. Mijn bekering heeft al met al wel een jaar geduurd. Soms sloeg de twijfel toe. Ik was altijd vrij brutaal en bewandelde mijn eigen weg. Als moslim wordt er van je verwacht dat je ingetogen bent, geduld hebt en niet te veel opvalt. Dat moest ik leren.

Toen ik voor het eerst naar de moskee ging, voelde ik me heel welkom. Toch vond ik dat ik eerst nog meer kennis moest vergaren. Pas vlak voor de ramadan vond ik rust en besefte ik dat ik klaar was voor mijn bekering. De geloofsovertuiging werd bij mij afgenomen door een geleerde uit Saoedi-Arabië. Dat vond ik heel bijzonder.

Bij mijn ouders stuitte ik op onbegrip. Ze waren bang dat ik totaal zou veranderen en mezelf zou kwijtraken. Mijn vader accepteert mijn keuze inmiddels, maar mijn moeder heeft het er moeilijk mee. Ik wil dat mijn ouders trots op me zijn en achter mijn keuzes staan. Maar ik wist ook dat ik niet anders kon. Ook twee Nederlandse vriendinnen begrepen mijn keuze niet. Achteraf gezien waren het geen echte vrienden. Gelukkig is het contact met mijn beste vriendin altijd goed gebleven. Mijn leven als moslima ziet er niet heel anders uit dan voorheen. Ik ben nog steeds gewoon Maaike. Ik ga regelmatig naar de moskee en ik bid. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik het nog steeds lastig vind om vijf keer per dag te bidden. Ik draag geen hoofddoek en weet nog niet of ik dat ga doen. Het is een keuze die ik heel bewust wil maken. Ik ben een trotse moslima. Het geloof heeft me rust, geduld en blijdschap gebracht. Materiële zaken vind ik niet belangrijk meer. Ik streef niet naar het beste op deze wereld, maar naar een leven hierna.