Achteraf ben ik blij met mijn ontslag

Toen ik veertien was, ging ik in de slagerij bij ons in de buurt werken. Gewoon als bijbaantje, om een extra zakcentje te verdienen. Ik had er veel plezier in en vond het in de slagerswinkel eigenlijk veel leuker dan op school. Ik had het idee dat ik echt iets kon toevoegen en het contact met klanten gaf me veel voldoening. Daarnaast werd de eigenaar van de winkel, samen met zijn vrouw en kinderen, echt een soort familie voor me. We hadden een heel goede klik en voelden elkaar feilloos aan. Toen ik mijn havodiploma eenmaal had behaald, was het dan ook snel duidelijk: ik zou hier lekker blijven werken. En zo ging het ook.

Ik ben inmiddels achtentwintig en heb mijn halve leven gespendeerd in dezelfde slagerswinkel in de buurt. Maar in januari vorig jaar werd mijn leven ineens op zijn kop gezet… Na de decemberdrukte werd ik door de baas ‘op kantoor’ geroepen. Ik wist dat er iets niet pluis was. “Maar wat moet ik dán gaan doen?” stamelde ik wanhopig, nadat mijn baas me met tranen in zijn ogen had verteld dat hij mijn contract moest beëindigen. Het ging slecht met de winkel en hij kon me niet meer betalen. Die eerste week was voor mij een soort roes. Ik kon maar moeilijk bevatten dat het zomaar ineens afgelopen was. Het voelde echt als een soort rouwperiode, hoe dramatisch dat misschien ook klinkt. Ik had het gevoel dat ik niet alleen mijn baan, maar ook mezelf kwijt was. Financieel gezien kon ik het gelukkig wel een tijdje redden.

Het was mijn vriend die uiteindelijk met de oplossing kwam. Hij had altijd al gedroomd van een lange reis door Azië. Twee maanden na mijn ontslag vertrokken we, richting Thailand, Laos en Cambodja. Door meer van de wereld te zien, werd er bij mij iets aangewakkerd. Ik ben altijd dol op kinderen geweest en wilde vroeger altijd kleuterjuffrouw worden, maar dat had ik nooit doorgezet. Toen we weer terug waren in Nederland schreef ik me in bij de pabo. Inmiddels heb ik net mijn eerste jaar op de pabo succesvol afgerond. Ik heb het ontzettend naar mijn zin op de opleiding en kan niet wachten om voor de klas te staan. Mijn leven is in anderhalf jaar tijd compleet veranderd, maar wel op een positieve manier. Ik ben zelfs dankbaar dat het zo gelopen is. 

Foto: iStock